نقش پیمبر می کند ایفا معلم
گر سنّتِ حق را کُند اِحیا معلم
تابد به جانِ اهلِ تقوی نورِ دانش
بوجهل ها را می کند رسوا معلم
خوانند اَعما هرکه را علمی نباشد
پس کورها را می کند بینا معلم
در تیره گی ها با چراغِ دین و دانش
آسوده هر جا می گذارد پا معلم
آنجا که مشکل می شناسی راه از چاه
راهِ سعادت را کُند پیدا معلم
بر شامِ بَزمِ سردِ مَردانِ ادب جو
می سوزد اما می دهد گرما معلم
از بحرِ ظلمت آورد بر ساحلِ نور
موسی صفت قومِ خود از دریا معلم
شَهدِ کمال و معرفت ریزد به جان ها
چون دانشِ خود را کُند اِنشاء معلم
تاریخ باشد مفتخر از همّتِ تو
پرورده ای چون بوعلی سینا معلم
فرهنگ ها را حافظی ، حق حافظِ تو
ای حافظِ فرهنگِ ملّت ها معلم
قهر تو همچون مِهرِ تو بس دلپذیر است
ای قهر و مِهـرت دلکش و زیبا معلم
گر با تعّهد خدمتی بایسته کردی
آینده ی کشور بُوَد زیبا معلم
باید برای حفظِ استقلالِ میهـن
فرهنگِ قرآن را کُنی اجرا معلم
پابند تقوی بودی اَر هنگام تعلیم
پرونده ات را حق کند امضا معلم
تقدیر کردن از تو کار چون منی نیست
زیرا که داری ارزشی والا معلم
دارد تمنّا از خدای خود " امیری "
پاینده نامت، عزّتت بر جا معلم

* * *

ارزش معلم و مقامش آنقدر بالا است که سروده‌های بسیاری از جمله سروده‌ی بالا در موردِ این موضوع سراییده شده. پس می‌توان گفت کنار آمدن با دبیر و رفتارِ شایسته با ایشان وظیفه‌ی هر دانش‌آموزی است. کلاس محلِ تبادل اطلاعات و نظراتِ دانش‌آموزان و دبیران است. یعنی کلاس به تبادل اطلاعات بستگی دارد و بیشترِ وقتِ کلاس به این امر سپری می‌شود و به همین دلیل طرزِ بیانِ نظرات و کنار آمدن با نظراتِ دیگران به اندازه‌ای اهمیت دارد که هر دانش‌آموزی موظف است درباره‌ی درست رفتار کردن بداند و به دیگران هم برساند.

دانش‌آموزانی هستند که گمان می‌کنند، برخی از عقیده‌هایشان به اندازه‌ای مهم و اثبات شده است که با رفتار‌های ناپسند در کلاس موجبِ آزرده‌خاطر شدنِ برخی از افراد می‌شوند.

به عنوانِ مثال عقیده‌ی خود را درباره‌ی موضوعی بیان می‌کنند و تحملِ نه شنیدن به حرفِ خود را ندارند و بدونِ اینکه اثباتِ دیگران را که مبنی بر نفی حرفِ خودشان است، بشنوند، رویِ موضع خودشان پافشاری می‌کنند. ممکن است این تبادلِ نظرِ ساده تبدیل به مشاجره و در نتیجه به هم خوردن نظم کلاس و ایجادِ دلخوری در میانِ دانش‌آموزان و حتی دبیران شود.

پس اولین نکته درباره‌ی تبادل نظر در کلاس، تحمل شنیدنِ عقایدِ دیگران و با طمانینه صحبت کردن با آگاهی است.